Hoofdpijn, de eerste video-installatie van Róman, ging over een worsteling met de eigen identiteit en de hoge verwachtingen die we van onszelf hebben. Als bezoeker kom je een lege, holle ruimte binnen, een soort werkplaats, waar een video-installatie staat. Met hoofd ga je door het gat in het doek aan de onderkant van de installatie, waardoor je met je hoofd in de installatie staat. Je bent omringt met video, vier schermen waar van buitenaf beelden op geprojecteerd worden die op elkaar aansluiten en samen één geheel vormen. Boven en onder reflecteert de video op het witte materiaal, waardoor je je volledig in een andere wereld waant.


Op de doeken aan de voorkant ziet de bezoeker scènes en gebeurtenissen verschijnen. Op de doeken aan de zij-en achterkant verschijnen beelden over wat er in zijn/haar hoofd gebeurd na het zien van deze beelden. De bezoeker ziet bijvoorbeeld mensen lopen op straat, terwijl er door zijn hoofd beelden flitsen over hoe ze thuis zouden zijn, wat ze doen als ze thuis komen en wat voor familie die persoon heeft. Bezoekers gaan meedraaien met de gedachten. Het doek draait ook mee. Iemand raakt letterlijk in de war door en verstrikt in zijn of haar gedachten.